Tegenwoordig beweren meer mensen dat ze open minded zijn en niet in hokjes (willen) denken. Over het hokjes denken heeft NPO een uitzending gemaakt (‘Het Grote Hokjesexperiment’) waarbij ze bestaande vooroordelen per groep bespreken. Volgens sociale en cultuurpsycholoog, Professor Wigboldus aan de Universiteit Nederland, zit er in ieder van ons een hokjesdenker. Het categoriseren is juíst functioneel. Ieder mens heeft een natuurlijk proces in het brein waarbij ze automatisch in hokjes denken. Zo moeten mensen weten dat het geen verwijt is wanneer je in hokjes denkt.
Hokjes denken helpt bij het overzichtelijker en begrijpelijker maken van het leven. Zonder hokjes is de wereld chaotisch. Het brein is gericht op herkenning, want wanneer iemand zich ergens in herkent, kan het zorgen voor het scheppen van een band. Hokjes denken helpt de wereld te versimpelen. We verdelen wat we horen, zien, proeven, voelen en kennen in bepaalde categorieën. Die hanteer je en ontwikkel je je hele leven lang. De categorieën worden ontwikkeld en beïnvloed door de omgeving waarin je bent opgegroeid.
De wereld is te complex om ieder persoon, elk voorwerp en elke situatie te onderzoeken. Hokjes denken helpt bij categoriseren. Daarom worden consumenten ook in hokjes gezet. Ondanks de vele individuele verschillen, zijn er ook altijd overeenkomsten. “We kunnen niet zonder categoriseren, de vraag is of we dat wel zouden moeten willen” zegt Daniël Wigboldus, in een college voor de Universiteit van Nederland.
Hokjes denken is nuttig
Hokjes denken is juist heel nuttig wanneer je met persona’s werkt. Persona’s zijn een afspiegeling van het gemiddelde van een doelgroep. Het is een archetype van je gebruiker. Via deze weg kan er meer oplossingsgericht gewerkt worden. De informatie kan makkelijker in de hersenen worden verwerkt, aangezien er een herkenningspunt ontstaat. Er kan makkelijker ingeschat worden welke motieven, verlangens en doelen er bij welke mensen horen. Hokjes zorgen ervoor dat er snel geschakeld kan worden naar een juiste benadering en communicatie.
Iedereen doet aan hokjes denken
Hokjes denken doet iedereen. Ons brein is ervoor gemaakt om informatie snel te kunnen filteren, het is een automatisch proces. Het plaatsen van mensen in hokjes moet je wel op een voorzichtige manier doen, aangezien je er iemand ook mee kan beledigen of pijn doen. Ondanks de hokjes, moet er nog steeds gekeken worden naar het individu. Iedereen bekijkt de wereld via zijn eigen ‘gekleurde’ bril. Daarbij categoriseert iedereen zijn eigen wereld om alles wat ze zien te kunnen duiden en bevatten. Denken in hokjes is een heel menselijk proces.
Het ‘probleem’ zit bij de hokjes die wij als mensen een kleur geven. We geven er een oordeel en emotie aan, waar niets mis mee is zo lang het positief en ‘open minded’ gebeurd. Er moet worden opgelet wanneer het hokjesdenken ontstaat in combinatie met een tunnelvisie. Een individu, groep of situatie is altijd meer dan het hokje wat jouw brein heeft gecreëerd.